Koreografi Kontemporari yang Berunsurkan Elemen Tradisi: Tari Piring sebagai Titik Permulaan Penciptaan

Contemporary Choreography Incorporating Elements of Tradition: Tari Piring as a Starting Point of Creation

Abstract

Kebanyakan koreografer di Malaysia dilatih dengan tarian tradisional dan teknik tarian Barat telah menggabungkan unsur ini dalam penciptaan koreografi kontemporari. Sebagai koreografer yang mempunyai latar belakang latihan seperti ini, pengkaji mengkaji kaedah rekonstruksi dari elemen Tari Piring di dalam penciptaan koreografi kontemporari. Tari Piring adalah merupakan tarian yang berasal dari Sumatera Barat dan masih diamalkan oleh masyarakat di Negeri Sembilan. Tarian ini menggunakan piring sebagai prop utama dengan pergerakan merendah, mengawal dan memanipulasi piring yang kompleks. Pengkaji telah menghasilkan koreografi kontemporari yang menggunakan kualiti dan estetika daripada elemen tari piring berjudul “Gelanggang”. Kajian ini menganalisis proses kreatif dengan mengabungkan estetika, kualiti, dan corak pergerakan yang berbeza dalam koreografi kontemporari dan menggunakan kaedah rekonstruksi. Kaedah kualitatif seperti pengumpulan data dan pemerhatian digunakan dalam proses ini, dengan produksi koreografi disokong melalui latihan di studio, catatan jurnal dan rakaman video.

Abstract

Most choreographers in Malaysia, trained in traditional dance and Western dance techniques, have incorporated these elements into contemporary choreography. As a choreographer with this training background, the researcher examines the reconstruction methods from the elements of Tari Piring in the creation of contemporary choreography. Tari Piring, originating from West Sumatra, is still practised by communities in Negeri Sembilan. This dance utilises plates as the primary prop, and the movements, which involve lowering, controlling, and manipulating the plates, are complex. The researcher has produced contemporary choreography titled “Gelanggang,” which employs the qualities and aesthetics of Tari Piring elements. This study analyses the creative process by combining aesthetics, qualities, and distinct movement patterns in contemporary choreography through reconstruction methods. Qualitative methods, such as data collection and observation, were employed in this process, with the choreography production supported by studio practice, journals, and video recordings.