ILMU PERANCANGAN TAPAK LANDSKAP MELAYU DALAM KARYA MELAYU TRADISIONAL

MALAY LANDSCAPE PLANNING KNOWLEDGE IN TRADISIONAL MALAY MASTERPIECE

Abstract

Makalah ini mengetengahkan karya Melayu tradisional sebagai sumber untuk mengkaji kearifan tempatan Melayu dalam ilmu perancangan landskap. Dalam konteks moden hari ini, perancangan tapak landskap yang melibatkan proses menganalisa tapak dan keperluan pengguna yang digabungkan bagi menghasilkan suatu reka bentuk atau keadaan yang kreatif, menarik, selesa, dan selamat. Perancangan landskap dalam konteks masyarakat Melayu zaman dahulu merujuk kepada kebolehan dan keupayaan masyarakat Melayu tradisional dalam mengenal pasti tapak atau kawasan landskap yang sesuai untuk dibangunkan dengan aktiviti pelandskapan sama ada membina istana atau ibu kota sesebuah kerajaan Melayu berdasarkan karya Melayu tradisional. Perbincangan akan bertitik tolak daripada prinsip-prinsip yang terdapat dalam Theory of Landscape Aesthetics oleh Bourassa.

This paper highlights the traditional Malay masterpiece as a source to investigate the wisdom of local Malay in landscape planning knowledge. In today's modern context, landscape site planning involves the process of analyzing the site and user combined requirements to produce a design or situation that is creative, interesting, comfortable, and safe. Landscape planning in the context of ancient Malay society refers to the abilities and capabilities of traditional Malay society in identifying sites or suitable landscapes to be developed with landscaping activities whether to build a castle or a capital of a Malay kingdom based on traditional Malay masterpiece. The discussion will start from the principles found in Theory of Landscape Aesthetics by Bourassa.